No.45 I'm in shock. Look, I've got a blanket

Mając wrażenie, że rok 2014 nie obfitował w wielce ciekawe wydarzenia i generalnie rokiem był straconym, otworzyłam kalendarz z kotem Simona, który dostałam pod koniec 2013 (i którym, rzecz jasna, nie omieszkałam się wtedy pochwalić - a żeby sprawiedliwości stało się zadość i tym razem wspomnę, że jestem dumnym posiadaczem nowego kalendarza ze Star Warsów, a co!) i nawet w miarę regularnie wypełniałam mniej lub bardziej (raczej mniej) interesującymi cytatami z danego dnia, różnorakimi biletami do kin oraz teatrów czy całą masą innych dupereli, przez które kalendarz ten nie domyka się całkiem sprawnie - i moja teoria legła w gruzach (takich małych, podburzyło ją tylko odrobinę, bez obaw, wyjdzie z tego)(swoją drogą to cały czas jest pierwsze zdanie, skromnie uważam, że należy mi się Nobel. Albo przynajmniej ciasteczka, wszystko małymi kroczkami). Wbrew pozorom te 365 dni wcale takie złe nie były; fakt, gdybym mogła cofnąć się do początku ubiegłego roku, z pewnością inaczej zaplanowałabym niektóre chwile, w ogóle - zaplanowała. Musiało minąć wiele miesięcy, bym odkryła, że organizacja czasu i konkretyzowanie działań znacznie wpływa na efekty mojej pracy - w końcu notatka „przeczytać 50 stron lektury” bardziej motywuje od „wziąć się za lekturę”.

Z kalendarzem na kolanach - co dobrego zdarzyło się w 2014? Mnóstwo niezwykłych snów, które zainteresowałyby niejednego psychiatrę. Cała masa zacytowanych znajomych i ludzi z otoczenia: „Nie ma rzeczy niemożliwych. Chyba że jesteś martwy” - nauczycielka polskiego po tym jak zadała całą masę rzeczy na kolejny dzień i ktoś trafnie to skomentował; „Ba + 2Na → BaNaNa” - wzór na tablicy w chemicznej; „Piszę sprawdzian z metodą na udo: udo się albo się nie udo”. Wielkim przeżyciem było dla mnie uczestniczenie w Festiwalu Nauki w Krakowie, kiedy to po raz pierwszy udało mi się doświadczyć tej fajniejszej strony biologii i chemii.

2014 był dla mnie również rokiem podróży. Udało mi się zwiedzić niemal całą Dalmację Chorwacji, a choć przechadzanie się po kolejnych miasteczkach było dość intensywne, to nie zabrakło wylegiwania się w gorącym śródziemnomorskim słońcu, orzeźwiających lodów na urokliwych ryneczkach czy niezwykłego uczucia przy jedzeniu na świeżym powietrzu chrupiącego chleba kupionego chwilę wcześniej w budce przy zatoce, zza której dopiero co wyjrzało słońce. Oczywiście nie można też zapomnieć o wiekopomnej chwili, jaką było wejście na pokład samolotu Ryanaira zmierzającego do serca Wielkiej Brytanii. Londyn wspominam jako najlepszą podróż w całym moim życiu - a te prozaiczne wydarzenia, jak karmienie wiewiórek fistaszkami, reklamowanie kapciuszków w Primarku zawodowym Ponglishem czy dumne stwierdzenie, że jestem w Londynie od kilku dni i jeszcze nie padało (oczywiście na następny dzień była ulewa stulecia), tylko potwierdzają tę wyjątkowość. Zwiedziłam też kilka polskich miejscowości położonych bliżej lub dalej od mojego miasta.
Pod koniec lipca odkryłam Postcrossing, który znacząco wpłynął na mój dotychczasowo nudny żywot - już nie potrafię sobie wyobrazić, jak wcześniej mogłam w ogóle nie używać klucza do skrzynki. Udało mi się nawiązać również kilka znajomości, które pielęgnuję tradycyjną korespondencją.
Odnalazłam także temat, który maksymalnie mnie interesuje - a mianowicie historię medycyny. W londyńskim muzeum pooglądałam sobie ciekawe narzędzia rzeźnicze chirurgiczne, a teorię pochłaniam z kolejnych książek lądujących w mojej biblioteczce (oczywiście, że w muzeum były karteczki do poczytania, jednak kilka stron drobnym maczkiem po angielsku przy każdej wystawie było ponad moje siły).
Pierwszą klasę liceum skończyłam ze średnią 4,9, natomiast pierwszy semestr drugiej - prawie 4,5, więc w tej kwestii też nie ma co narzekać.

Kurczę, ten rok był całkiem ciekawy.

Jakieś postanowienia związane z 2015? Gdzieś czytałam, że ludzie mają tendencję do szykowania wielkich planów noworocznych, mając nadzieję, że kolejny rok będzie przełomem, tymczasem kończy się tylko na planowaniu - bo zbyt wygórowane oczekiwania nie są w stanie wygrać w kontakcie z rzeczywistością. Dlatego tym razem postanowienie mam tylko jedno: zrobić co w mej mocy, by rok 2015 był jeszcze lepszy od poprzedniego, nie dać się pokonać lenistwu, wytrwale dążyć do celu, którego apogeum coraz bardziej się zbliża.

A jako że wszyscy mamy różne marzenia i cele, każdemu z osobna życzę ich spełnienia, motywacji i nowych pokładów energii w walce z rzeczywistością oraz generalnie wszystkiego dobrego. Wiecie przecie, że składanie życzeń nie jest moją najmocniejszą stroną, ale wbrew wszelkim pozorom za tymi pustymi słowami kryją się moje dwie komory i dwa przedsionki.