No.55 Hello September

O, wielki straszny wrześniu! Że też musiałeś nadejść tak nieoczekiwanie, wejść bez zaproszenia do mojej błogiej wakacyjnej sielanki z brudnymi buciorami, wdeptując błoto w dywan. Jakoś beztrosko się nad ranem wstawało ze świadomością, że moją największą troską jest walka z upałem i komarami, a teraz wszystko przepadło! Chociaż... czy to tak źle? Nie ukrywam, że po dwóch miesiącach omijania tych starych murów Hogwartu szerokim łukiem, z całkiem pozytywnym nastawieniem znów tam zawitałam. Przedarłam się przez zwartą grupę zdezorientowanych pierwszaków i aż miło mi się na sercu zrobiło, gdy weszłam do sali i zobaczyłam moją klasę wraz z wychowawczynią. Jednak brakowało mi tej szkolnej rzeczywistości - chyba jestem człowiekiem, który potrzebuje trochę rutyny, a nie dni wypełnionych niczym konkretnym. 

A więc klasa maturalna... W końcu zaczęło do mnie docierać, że nie jest to już tak odległe i przyznam szczerze, że trochę mnie ten fakt niepokoi - na razie tylko niepokoi, paraliżować pewnie będzie na wiosnę. Chyba powinnam zacząć układać sobie jakiś plan, by powoli wdrażać go w życie, bo z doświadczenia wiem, że mając konkrety, dużo łatwiej mi się zmobilizować - nieokreślone zadania pod tytułem przerobić to i to jako notatka na kartce papieru nigdy nie spełniały swojej roli. Zdecydowanie lepiej sprawdzają się restrykcyjne rozkazy bez możliwości ich przesunięcia na później. Takim też sposobem ostatni dzień wakacji spędziłam na szukaniu przyzwoitego kalendarza i w ostatniej chwili, gdy już miałam się poddać i lecieć na autobus, takowy trafił w moje łapki, a ja tylko odetchnęłam z ulgą. Nie wyobrażam sobie roku szkolnego bez kalendarza, a tym bardziej klasy maturalnej.

Mój plan na zbliżającą się harówkę? Planować, planu się trzymać, by później nie było płaczu i zgrzytania zębów. Być systematyczna, nie robić sobie zbędnych zaległości. Korzystać ze wszelkich możliwości zajęć dodatkowych (na które to i tak nie mogę narzekać). Czas wolny wykorzystywać ambitnie - skoro już mam odpocząć od nauki, to niech to nie będą fejsbuki, ale może jakaś książka albo dobry film, o. I przede wszystkim wprowadzić w życie motto co masz zrobić jutro, zrób dziś. Jak by to ułatwiło wtedy sprawę!

Sposobów na konstruktywną naukę w te upały, które rzekomo mają trwać do listopada, jeszcze niestety nie wymyśliłam i bez bicia przyznaję, że w takich temperaturach mój mózg jest do niczego - nie potrafię się skupić nawet na beletrystyce, o podręcznikach już w ogóle nie wspominając. Z utęsknieniem czekam na naszą polską złotą jesień, by móc opatulić się kocem i z kubkiem gorącej herbaty w ręce roztrząsać sprawy kodu DNA i mendlowskiego dziedziczenia. Swoją drogą, genetyka to dział, w którym czuję się najbardziej pewnie i który wyjątkowe dobrze pamiętam - to świadczy jak dobrą nauczycielkę biologii miałam w pierwszej klasie, która nie ograniczała się wytycznymi i bezpardonowo przedmiot nam wtedy rozszerzała. W tym roku czeka mnie spotkanie z czwartą nauczycielką biologii w mojej licealnej karierze... Nie, to zdecydowanie nie jest z korzyścią dla mojej matury!
Generalnie nic nie zmienia jednak faktu, że mam nikłe pojęcie o tym, jak przeżyję ten rok, nie nabawiając się przy tym wszelkich depresji, nie tracąc 539773 razy wiary we własne siły, nie ulegając 9379024 razy ogólnej stresującej atmosferze i ∞ razy nie dając się sprowokować hasłom a ja to już przerobiłam tyle a tyle lub też dla odmiany naprawdę, jesteś dopiero tutaj?

Ale z drugiej strony wizja tego, że tylko ten rok dzieli mnie od moich marzeń, zdecydowanie motywuje, by nie chować głowy w piasek, tylko dawać z siebie wszystko. Szczególnie, gdy mam wokół siebie wyjątkowych ludzi, którzy mnie wspierają i wierzą we mnie nawet bardziej niż ja sama. Do matury zostało 245 dni. W takim razie - czas start!